علائم بيماري:
از بارزترين علائم ترشح صمغ از نواحي طوقه تا ارتفاع نيم متري تنه از سطح خاك مي باشد.
پوست قسمت آلوده ممكن است بوي ماهي يا ترشي بدهد و داراي پوست سختي بشود.
پوسيدگي قسمت طوقه ممكن است به سمت ريشه هم توسعه پيدا كند و سبب پوسيدگي آن شود.
جوانه هاي آلوده رشد نمي كنند و به تدريج فاسد و قهوه اي مي شوند .
برگها حالت رنگ پريده به خود گرفته و به تدريج زرد مي شود و ريزش پيدا مي كند.
عامل بيماري:
عامل اين بيماري چند گونه از جنس فيتوفترا مي باشد
مهمترين گونه هاي عامل اين بيماري Phytophthora citrophthora و Ph. parasitica
زيست شناسي:
قارچ هاي مولد اين بيماري در خاكهاي بسيار مرطوب بخوبي رشد مي‌كنند حتي در غياب درختان مركبات هم قادرند سالها در خاك زندگي كنند
. مناسب‌ترين درجه حرارت براي رشد قارچ 30 درجه و حداقل 10 درجه سانتيگراد مي باشد.
اسيديته مناسب براي رشد قارچ 6 تا 5/7 مي باشد.
وجود زخم در ريشه يا ساقه نزديك به خاك در رخنه قارچ به داخل گياه و ايجاد بيماري كمك مي‌كند.
كنترل:
پيشگيري:
بايد از پايه مقاوم به گموز مثل نارنج و پونسيروس استفاده كرد«از رقم نارنج در شمال نمي توان استفاده كرد چون به بيماري ويروسي تريستزا حساس مي باشد
محل اتصال پيوند كه بر روي پايه مي باشد در ارتفاع 30 تا 40 سانتيمتر از سطح خاك باشد.
باغ بايد در زمين هاي سبك و زهكشي شده احداث گردد.
موقع غرس نبايد نهال‌ها عميق كشت شوند و ساقه ها حتي المقدور در خارج از خاك قرار گيرد.
آبياري به گونه‌اي باشد كه آب در تماس مستقيم با تنه درخت نباشد و يا موجب سرايت بيماري از درختي به درخت ديگر نشود .
تقويت درختان با استفاده از كودهاي زراعي و عمليات زراعي مناسب
در مناطق مساعد قبل از فصل بارندگي طوقه درختان و ريشه هاي مجاور را با محلول برد و يا كوپراويت سمپاشي شود.
راههاي معالجه درختان مبتلا به گموز:
خاك اطراف طوقه را به منظور كاهش فعاليت عامل بيماري كنار زد و از تماس آب با طوقه جلوگيري كرد.
اگر آلودگي وسيع نباشدمي‌توان محل آلودگي را تراشيد و با چسب باغباني پوشاند.
پوشاندن محل تراشيده شده با خميري كه از 300گرم كوپراويت و 8 كيلو خاك رس تهيه شده است.
به محض مشاهده بيماري از قارچ كش كاپراكس كلورايد مي توان استفاده كرد
منوی اصلی
نویسنده: 
